Strzały scytyjskie znane są przede wszystkim z ich słynnych małych brązowych grotów. Scytowie jako pierwsi, lub jedni z pierwszych wprowadzili na tak szeroką skalę produkcję odlewanych grotów. Strzały z grotami wykonanymi z brązu cechowały się uniwersalnym zastosowaniem jakim było łowiectwo lub walka z wrogiem. Co natomiast wiemy o strzałach łownych? W zasadzie NIC! I tu pojawiło się światełko w tunelu. Udało mi się bowiem odnaleźć ciekawy grot wykonany z kości rogowej pochodzenia Scytyjskiego.
Grot scytyjski rogowy odnaleziono na północ od morza Czarnego. Datowany jest na 6-4 wiek p.n.e. Ma długość 40 mm i szerokość 7 mm. Ma charakterystyczny scytyjski kształt o kwadratowym przekroju, zwężający się w kierunku końca i mający trójkątne nacięcia w pobliżu osadzenia.
Na powyższym zdjęciu widać jak delikatna była końcówka mocowania strzały. Jest ona niewiele grubsza od zapałki. Oznaczało to że grot miał się odłamać i pozostać w ciele ofiary.
Zabezpieczenie przed zrywaniem się lotek było wykonane z nawiniętego ścięgna zwierzęcego.
Tradycyjnie strzały pochodzenia wschodniego w tym i te scytyjskie miały lotki kształtu baryłkowatego. Lotki przykleiłem klejem rybim tak zwanym karukiem. Ma on wspaniałe właściwości klejące i szybki czas schnięcia.
Jako ciekawostkę podam, że do ozdobienia strzały użyłem barwnik uzyskiwany z ochry. Występowanie ochry jest bardzo duże w rejonie morza Czarnego.
