Strzała została odtworzona na podstawie interesującego znaleziska grotu gwiżdżącego ze Skandynawii. Grot znaleziono w Szwecji w miejscowości Lunde i datowany jest na XIII wiek n.e. Materiał wykonania grotu to kość
Strzała gwiżdżąca (nazywana strzałą sygnałową) służyła do dźwiękowego przekazywania instrukcji podczas walki. Oddziały wojskowe po usłyszeniu sygnału ze strzały gwiżdżącej wykonywały przypisany im przed bitwą rozkaz. Strzał takich było bardzo mało. Łucznicy posiadający je musieli przebywać blisko swojego dowódcy by móc szybko reagować na rozkaz do wystrzału. Znane też były przypadki używania strzał gwiżdżących do płoszenia koni przeciwnika.
