Strzała bojowa mongołów była dla mnie tematem owianym tajemnicą. Postanowiłem strzałę tę zbadać i opracować według historycznych źródeł. Zdobyte materiały, zdjęcia, szkice doprowadziły mnie w końcu do finału zrekonstruowania tych unikatowych strzał. Na początek wykonałem tylko jedną strzałę, a to z powodu braku grotów.
Nowo zrobiony zestaw strzał mongolskich wzorowanych na XII-XIII wieku. Są to lekkie strzały łowne o mało spotykanych grotach rogowych pochodzących z centralnej Azji. Groty charakteryzują się prostotą wykonania i dużymi rozmiarami. Zapewne te większe miały trafiać w duże zwierzęta, ewentualnie w nie uzbrojonych ludzi.
Mongołowie z ich niezwyciężonym wodzem Czyngis-chanem od stuleci przykuwają uwagę historyków i miłośników historii. Czyngis-chan w całym okresie swego panowania, tj. 1182-1227 podbił większość terenów Azji i dużą część Europy wschodniej. Jednym z czynników doprowadzających do powstania imperium mongolskiego było użycie na szeroką skalę łucznictwa.
Strzała gwiżdżąca (nazywana strzałą sygnałową) służyła do dźwiękowego przekazywania instrukcji podczas walki. Oddziały wojskowe po usłyszeniu sygnału ze strzały gwiżdżącej wykonywały przypisany im przed bitwą rozkaz. Strzał takich było bardzo mało. Łucznicy posiadający je musieli przebywać blisko swojego dowódcy by móc szybko reagować na rozkaz do wystrzału. Znane też były przypadki używania strzał gwiżdżących do płoszenia koni przeciwnika.
