Strzała bojowa mongołów była dla mnie tematem owianym tajemnicą. Postanowiłem strzałę tę zbadać i opracować według historycznych źródeł. Zdobyte materiały, zdjęcia, szkice doprowadziły mnie w końcu do finału zrekonstruowania tych unikatowych strzał. Na początek wykonałem tylko jedną strzałę, a to z powodu braku grotów.
Dziś prezentuje strzałę datowaną na 1500 rok p.n.e. Strzała łowna z bardzo ciekawym długim rogowym grotem. Oryginał grotu znaleziono na terenie Litwy. Miał długość 165 mm i średnicę maksymalną 9 mm. Niestety mój grot jest krótszy o 3 cm z tego względu, że nie udało mi się zdobyć odpowiedniego materiału. Róg taki musi mieć gęstą strukturę bez tzw. warstwy gąbczastej, która osłabia mocno grot.
Nowo zrobiony zestaw strzał mongolskich wzorowanych na XII-XIII wieku. Są to lekkie strzały łowne o mało spotykanych grotach rogowych pochodzących z centralnej Azji. Groty charakteryzują się prostotą wykonania i dużymi rozmiarami. Zapewne te większe miały trafiać w duże zwierzęta, ewentualnie w nie uzbrojonych ludzi.
Mongołowie z ich niezwyciężonym wodzem Czyngis-chanem od stuleci przykuwają uwagę historyków i miłośników historii. Czyngis-chan w całym okresie swego panowania, tj. 1182-1227 podbił większość terenów Azji i dużą część Europy wschodniej. Jednym z czynników doprowadzających do powstania imperium mongolskiego było użycie na szeroką skalę łucznictwa.
Oto moja własna interpretacja strzał wschodnich. Komplet strzał na bogato 🙂 Lotki gęsi szarej typu tureckiego długie na 15,5 cm. Promień barwiony bejcą koloru wenge. Użyłem złotej nici do oplotki i owijki. Grot wkręcany mosiężny. Całość promienia pokryta wysokiej jakości lakierem.
Pierwsze strzały stworzone przez człowieka charakteryzowały się prostotą wykonania i zastosowaniem w nich materiałów łatwych w obróbce. W strzale tej wykorzystałem promień z drewna klonowego oraz grot z twardego drewna dębowego
Strzała gwiżdżąca (nazywana strzałą sygnałową) służyła do dźwiękowego przekazywania instrukcji podczas walki. Oddziały wojskowe po usłyszeniu sygnału ze strzały gwiżdżącej wykonywały przypisany im przed bitwą rozkaz. Strzał takich było bardzo mało. Łucznicy posiadający je musieli przebywać blisko swojego dowódcy by móc szybko reagować na rozkaz do wystrzału. Znane też były przypadki używania strzał gwiżdżących do płoszenia koni przeciwnika.
Nudząc się w domu i mając wolne wieczory postanowiłem zrekonstruować zestaw strzał skandynawskich (przeciwpancernych 😉 ). Zakupione wcześniej kute groty bojowe doczekały się swojego przeznaczenia. Promień strzały został zeszlifowany ku osadzie, a gęsie lotki zostały naklejone na ciepły dziegieć. Dodatkowa oplotka zapewni lotkom wytrzymałość. Co do grotu, to został on wpuszczony w promień i usztywniony owijką z drutu miedzianego. Te ciekawe groty służyły do przebijania pancerzy ciężko opancerzonych wojowników. Zapewne celami takich strzał byli między innymi wojownicy Pomorscy…
Strzały scytyjskie – charakteryzowały się cienkim promieniem o grubości około 7 mm. Nasadka na cięciwę miała średnicę 9 mm. Lotki baryłkowate naklejane blisko osady. Zastosowane groty są wierną kopia odlewanych
Strzały wschodnie z terenów Anatoli po Krym charakteryzowały się długimi lotkami. Promień w całości ma równą średnice około 9 mm. Wykorzystane zostały pióra z gęsi szarej. Lotki nie posiadały zabezpieczenia w postaci oplotki ani też owijki. Na zdjęciu grot współczesny tarczowy mosiężny. Zdobienie malowane farbą w kolorze złotym.
